มัทธิว 5:3-12
3 "บุคคลผู้ใด รู้สึกบกพร่องฝ่ายวิญญาณ ผู้นั้นเป็นสุข เพราะแผ่นดินสวรรค์เป็นของเขา
4"บุคคลผู้ใดโศกเศร้า ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าเขาจะได้รับการทรงปลอบประโลม
5"บุคคลผู้ใดมีใจอ่อนโยน ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าเขาจะได้รับแผ่นดินโลกเป็นมรดก
6"บุคคลผู้ใดหิวกระหาย ความชอบธรรม ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าพระเจ้าจะทรงให้อิ่มบริบูรณ์
7"บุคคลผู้ใดมีใจกรุณา ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าเขาจะได้รับพระกรุณาตอบ
8"บุคคลผู้ใดมีใจบริสุทธิ์ ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าเขาจะได้เห็นพระเจ้า
9"บุคคลผู้ใดสร้างสันติ ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าพระเจ้าจะทรงเรียกเขาว่าเป็นบุตร
10"บุคคลผู้ใดต้องถูกข่มเหงเพราะเหตุความชอบธรรม ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าแผ่นดินสวรรค์เป็นของเขา
11"เมื่อเขาจะติเตียนข่มเหง และนินทาว่าร้ายท่านทั้งหลายเป็นความเท็จเพราะเรา ท่านก็เป็นสุข 12จงชื่นชมยินดี เพราะว่าบำเหน็จของท่านมีบริบูรณ์ในสวรรค์ เพราะเขาได้ข่มเหงผู้เผยพระวจนะทั้งหลาย ที่อยู่ก่อนท่านเหมือนกัน
----------------------------------------------
บุคคลผู้ใดรู้สึกบกพร่องฝ่ายวิญญาณ ผู้นั้นเป็นสุข เพราะแผ่นดินสวรรค์เป็นของเขา – มัทธิว 5:3
ผมเคยมองว่าคำเทศนาบนภูเขาของพระเยซูในมัทธิว 5:3-12 เป็นรูปแบบหนึ่งของการปลอบใจคนที่โชคร้าย “ในเมื่อเจ้าไม่ได้ร่ำรวยและสุขภาพก็ย่ำแย่ แถมใบหน้าเจ้ายังเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา เราจะให้ถ้อยคำดีๆ แก่เจ้าสักสองสามประโยค เจ้าจะได้รู้สึกดีขึ้น” แต่พระเยซูแตกต่างจากกษัตริย์ในยุคกลาง ที่ชอบโยนเศษเหรียญให้กับฝูงชน พระองค์สามารถประทานรางวัลให้กับผู้ฟังของพระองค์ได้จริงๆ พระองค์ผู้เสด็จลงมาจากสวรรค์รู้ดีว่ารางวัลแห่งแผ่นดินสวรรค์นั้นชดเชยความทุกข์ยากในโลกนี้ได้อย่างไม่มีปัญหา แต่คริสเตียนจำนวนมากกลับมองว่าการจดจ่ออยู่กับรางวัลในอนาคตที่เราจะได้รับเป็นเรื่องที่ล้าสมัย บิล เลสลี่ อดีตศิษยาภิบาลของผม ตั้งข้อสังเกตไว้ว่า “ยิ่งคริสตจักรร่ำรวยและประสบความสำเร็จมากขึ้นเท่าไหร่ แนวโน้มที่สมาชิกจะร้องเพลงว่า ‘โลกนี้หาใช่บ้านของฉันไม่ ฉันเพียงแค่เดินทางผ่านมันไป’ จะค่อยๆลดลง และแทนที่ด้วยเพลง ‘โลกนี้พระเจ้าประทาน’” เราจงอย่าได้ลดคุณค่าของความหวังที่จะได้รับรางวัลในอนาคต บทเพลงซึ่งแต่งโดยทาสชาวอเมริกันทำให้เราตระหนักถึงความเชื่ออันนำมาซึ่งการปลอบประโลม “เคลื่อนลงมาเถิดเจ้ารถม้าที่แสนหวาน โปรดมารับข้ากลับบ้าน” “ไม่มีใครรู้ถึงความทรมาน นอกจากองค์ภูบาลเยซู” เมื่อเวลาผ่านไป ผมไม่เพียงแต่เรียนรู้ที่จะชื่นชม แต่ยังปรารถนาที่จะได้รับรางวัลซึ่งพระองค์ทรงสัญญาว่าจะให้กับเราในอนาคตด้วย – PY
สักวันหนึ่งทรัพย์ในโลกเราหวงไว้จะเสื่อมไปหาใช่อยู่คงทนแต่ร่ำรวยจิตวิญญาณน่าฉงนไม่กังวลเพราะสั่งสมทรัพย์แท้จริง- Bucks
รางวัลของผู้ชนะในการทดลองที่มืดมน ได้แก่ มงกุฎที่เรืองรอง
ผมเคยมองว่าคำเทศนาบนภูเขาของพระเยซูในมัทธิว 5:3-12 เป็นรูปแบบหนึ่งของการปลอบใจคนที่โชคร้าย “ในเมื่อเจ้าไม่ได้ร่ำรวยและสุขภาพก็ย่ำแย่ แถมใบหน้าเจ้ายังเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา เราจะให้ถ้อยคำดีๆ แก่เจ้าสักสองสามประโยค เจ้าจะได้รู้สึกดีขึ้น” แต่พระเยซูแตกต่างจากกษัตริย์ในยุคกลาง ที่ชอบโยนเศษเหรียญให้กับฝูงชน พระองค์สามารถประทานรางวัลให้กับผู้ฟังของพระองค์ได้จริงๆ พระองค์ผู้เสด็จลงมาจากสวรรค์รู้ดีว่ารางวัลแห่งแผ่นดินสวรรค์นั้นชดเชยความทุกข์ยากในโลกนี้ได้อย่างไม่มีปัญหา แต่คริสเตียนจำนวนมากกลับมองว่าการจดจ่ออยู่กับรางวัลในอนาคตที่เราจะได้รับเป็นเรื่องที่ล้าสมัย บิล เลสลี่ อดีตศิษยาภิบาลของผม ตั้งข้อสังเกตไว้ว่า “ยิ่งคริสตจักรร่ำรวยและประสบความสำเร็จมากขึ้นเท่าไหร่ แนวโน้มที่สมาชิกจะร้องเพลงว่า ‘โลกนี้หาใช่บ้านของฉันไม่ ฉันเพียงแค่เดินทางผ่านมันไป’ จะค่อยๆลดลง และแทนที่ด้วยเพลง ‘โลกนี้พระเจ้าประทาน’” เราจงอย่าได้ลดคุณค่าของความหวังที่จะได้รับรางวัลในอนาคต บทเพลงซึ่งแต่งโดยทาสชาวอเมริกันทำให้เราตระหนักถึงความเชื่ออันนำมาซึ่งการปลอบประโลม “เคลื่อนลงมาเถิดเจ้ารถม้าที่แสนหวาน โปรดมารับข้ากลับบ้าน” “ไม่มีใครรู้ถึงความทรมาน นอกจากองค์ภูบาลเยซู” เมื่อเวลาผ่านไป ผมไม่เพียงแต่เรียนรู้ที่จะชื่นชม แต่ยังปรารถนาที่จะได้รับรางวัลซึ่งพระองค์ทรงสัญญาว่าจะให้กับเราในอนาคตด้วย – PY
สักวันหนึ่งทรัพย์ในโลกเราหวงไว้จะเสื่อมไปหาใช่อยู่คงทนแต่ร่ำรวยจิตวิญญาณน่าฉงนไม่กังวลเพราะสั่งสมทรัพย์แท้จริง- Bucks
รางวัลของผู้ชนะในการทดลองที่มืดมน ได้แก่ มงกุฎที่เรืองรอง
-----------------------------------------------